"কঙালী"

- প্ৰজ্ঞান জ্যোতি ভৰদ্বাজ 

Pic for Representation purpose

আই লখিমী !

কিদৰে আদৰো তোক আজি...

তেজক পানী কৰি সপোন সিঁচা পথাৰখনত

কবলৈ কেৱল বোকা আৰু বালি হে ৰৈছেগৈ

ধাননিডৰা ঠন ধৰি উঠিব নেপাওঁতেই

তিনি বানে মোহাৰি মাৰিলে অ' আই !

কিমান যে হেঁপাহ আছিল...

আহিনৰ শেষলৈ ঠোকবোৰ ওলাব

পথাৰখন সেউজীয়া হৈ পৰিব

কঙালীত আকৌ চাকি জ্বলাই তোক আদৰিবৰ হব,

এগছ ধাননিৰ মাজত, এগছ তুলসীৰ তলত ।

এইবাৰ পিছে আহিবিনে তই?

মৰিশালি হৈ পৰা পথাৰখনকে চাই যাবি এবাৰ

ভঁৰালঘৰতোৰ হুমুনিয়াহবোৰো হয়তো শুনি পাবি

কি কৰো তইয়ে কছোন আই !

এইবাৰ কঙালী যে সঁচাকৈয়ে কঙালী হ'ল ॥